مقایسه برخی از تکنیک های مختلف پایش تغییرات پوشش گیاهی/کاربری اراضی با استفاده از rs و gis (مطالعه موردی: نکارود)

تغییر کاربری اراضی/ پوشش گیاهی از مهمترین تغییرات سطح زمین است. فرایندهای تبدیل چشم اندازها و تغییرات کاربری اراضی/ پوشش گیاهی بسیار شدید است. در سال های اخیر بخش های مختلفی از ایران تحت تغییرات کاربری اراضی قرار گرفته اند که معمولا بدون هیچ ارزیابی برای اهداف خاص است که منجر به مسائل جدی و بغرنج مثل نابودی اراضی کشاورزی، خطر سیلاب، فرسایش خاک، جنگل زدایی و ... شده است. بعلت افزایش تغییرات کاربری اراضی عمدتا توسط انسان، پایش چنین تغییراتی، ارزیابی این نقشه ها برای برنامه ریزی آینده و مدیریت منابع ضروری است. در این مطالعه تصاویر لندستmss سال 1975 و irs-lissiii سال 2007 با استفاده از پنج تکنیک پایش تغییر درحوزه نکارود استان مازندران با مساحت 44120 هکتار آنالیز شده اند. تکنیک های پایش(کشف) تغییر مورد استفاده در این مطالعه شامل تفاضل تصویر، نسبت گیری تصویر، تفاضل ndvi، آنالیز برداری تصویر و روش مقایسه پس از طبقه بندی بوده اند. در این مطالعه جهت تعیین آستانه در روش هایی که نیازمند تعیین آستانه هستند از روش آماری استفاده شده است و بر این اساس مشخص شده است که آستانه تغییر در منطقه مورد مطالعه با 1 انحراف معیار از میانگین قرار داشته است. پس از تعیین آستانه تغییر، مناطق دارای تغییرات کاهشی، افزایشی و بدون تغییر مشخص گردیده است. جهت ارزیابی دقت تکنیک های پایش تغییر پس از برداشت واقعیات زمینی که از طریق بازدید میدانی و تصاویر ماهوره ای irs-lissivبه دست آمد، از دقت کل و ضریب کاپا استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص گردید که روش تفاضل ndvi با دقت کل 98 و ضریب کاپای 93 درصد از بین تکنیک های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه بیشترین دقت و روش نسبت گیری باند مادون قرمز نزدیک با دقت کلی 10 درصد و ضریب کاپای 5 درصد کمترین دقت را در پایش تغییرات کاربری اراضی منطقه مورد مطالعه داشته اند.